Vaarwel Moskou en op naar Kiev.
Blijf op de hoogte en volg Huub en Corrie
24 April 2018 | Oekraïne, Kiev
Zondag 22 April. Trein van Moskou - Kiev. 756 km
Het is gelukt. Toch nog even naar het centrum op de vroege zondag morgen. We waren gisteren doodmoe thuis gekomen en besloten om op tijd naar bed te gaan. Daar stond tegenover dat we er op tijd uit moeten zijn en we nog zouden proberen wat foto’s te schieten waarbij het rustig is op het Rode Plein.
Het is wel ontzettend zuur weer. Vooral de wind is meedogenloos. We hebben geluk gehad met het weer de afgelopen dagen. Dat blijkt ook uit het feit dat als we naar een bepaalde plek willen dit niet mogen omdat de wind behoorlijk heeft huis gehouden. Er zijn wat bomen omgewaaid! Blij dat we terug zijn in het hotel. Lekker douchen, ontbijten en dan de koffer pakken. 12 Uur moeten we eruit en om 13.00 uur staat de taxi voor. Die is er natuurlijk ook weer 20 min. Vroeger.
Op naar het station waar we dus ruim op tijd aanwezig zijn. De biljetten moeten nog wel afgehaald worden en er is altijd wel iemand, als je er wat verloren bijstaat, die op je afkomt en even helpt. Dus voldoende tijd over om nog rustig wat te eten en daarna op ons gemakje naar de trein te kuieren.
Daar zit al een jongeman ons onze coupe die na een half uurtje ontdooid. We hebben heerlijk gelachen samen. Hij was/is directeur van een plaatselijke bank in een klein dorpje. Liefhebber van Rammstein en vooral Johnny Walker. De whiskey en daar kon hij, zoals hij zelf zei, goed mee overweg. Foto’s van vrouw en kind, verdiensten, vakantie,sport, you tube, Poetin, familie. Over van alles hebben we het gehad. En dat met gebroken Engels, vertaal app, en vooral handen en voeten.
Zo schiet de reis wel op. Hij stapt in Brjansk uit. We hebben het nodige van elkaar geleerd. Tja, en dan hebben we het gedoe van de grensovergang weer. 6 Keer komen ze voorbij, de douane van zowel Rusland als van Oekraine. Dan nog een tweede stel controleurs die ook nog even hun plasje erover moeten doen. Maar als de laatste komt hij hij ziet dat we uit Nederland komen klaart zijn gezicht helemaal op. Er wordt een tolk bijgehaald en de vraag die hem blijkbaar voor op de lippen ligt is: Ken je ook Twente. Football. Als ik dat beaam krijg ik een hand en gaat hij tevreden verder. Ze zijn er wel. Die aardige die net iets meer brengen als de andere. Maar het zijn er maar weinig. De meesten staan er bij en doen hun werk. Begrijpelijk misschien maar het straalt wel heel weinig werkvreugde uit. Paspoort, tassen, aankijken, vriendelijk blijven terwijl we al lagen te slapen.
Eindelijk rijden we weer en kunnen we gaan slapen. Totdat……..rommel, rommel, rommel. Komen er weer mensen binnen. Zo is het een onrustig nachtje. Uiteindelijk mogen we er weer uit. De begeleider maakt ons ruim op tijd wakker en bij binnenrijden van Kiev zijn we dan ook gereed om uit te stappen. 5.30 uur en nog niet naar het hotel kunnen. Geen mannetje/vrouwtje van MEVO reizen. Vanaf nu staan we eigen benen. Ook dat gaat lukken natuurlijk, maar het was maar wat gemakkelijk als je werd afgehaald en je nergens druk over hoefde te maken. Complimenten aan hetgeen MEVO heeft georganiseerd. Koffie en ontbijtje bij de Mac die boordevol zit (let wel 05.45 uur) waar we een plaatsje veroveren om even bij te komen. De tassen gaan uiteindelijk naar het station terug naar het bagagedepot. Zo hebben we de handen vrij en kunnen we Kiev gaan ontdekken.
We beginnen met de jassen uit te doen. Het is hier echt voorjaar. De bomen groener dan we hebben gezien, temperatuur die we voor het eerst zo hoog meepakken. Heerlijk. Kiev overvalt ons net als Moskou gedaan heeft. Mooie stad met het diepst gelegen metrostation ter wereld, 105,50 diep. Je hebt alleen al 4 min nodig om met de twee roltrappen naar beneden te komen. Een sensationele ervaring. Een mooie mengeling van oude en nieuwe gebouwen. Tegen een uurtje of zeven hebben we het wel gehad. Het weinige slapen en vele sjouwen beginnen op te breken en gaan rustig naar onze RB&B. Een rustige avond tegemoet. Op naar de
Dinsdag 24 April.
Het is gelukt. Toch nog even naar het centrum op de vroege zondag morgen. We waren gisteren doodmoe thuis gekomen en besloten om op tijd naar bed te gaan. Daar stond tegenover dat we er op tijd uit moeten zijn en we nog zouden proberen wat foto’s te schieten waarbij het rustig is op het Rode Plein.
Het is wel ontzettend zuur weer. Vooral de wind is meedogenloos. We hebben geluk gehad met het weer de afgelopen dagen. Dat blijkt ook uit het feit dat als we naar een bepaalde plek willen dit niet mogen omdat de wind behoorlijk heeft huis gehouden. Er zijn wat bomen omgewaaid! Blij dat we terug zijn in het hotel. Lekker douchen, ontbijten en dan de koffer pakken. 12 Uur moeten we eruit en om 13.00 uur staat de taxi voor. Die is er natuurlijk ook weer 20 min. Vroeger.
Op naar het station waar we dus ruim op tijd aanwezig zijn. De biljetten moeten nog wel afgehaald worden en er is altijd wel iemand, als je er wat verloren bijstaat, die op je afkomt en even helpt. Dus voldoende tijd over om nog rustig wat te eten en daarna op ons gemakje naar de trein te kuieren.
Daar zit al een jongeman ons onze coupe die na een half uurtje ontdooid. We hebben heerlijk gelachen samen. Hij was/is directeur van een plaatselijke bank in een klein dorpje. Liefhebber van Rammstein en vooral Johnny Walker. De whiskey en daar kon hij, zoals hij zelf zei, goed mee overweg. Foto’s van vrouw en kind, verdiensten, vakantie,sport, you tube, Poetin, familie. Over van alles hebben we het gehad. En dat met gebroken Engels, vertaal app, en vooral handen en voeten.
Zo schiet de reis wel op. Hij stapt in Brjansk uit. We hebben het nodige van elkaar geleerd. Tja, en dan hebben we het gedoe van de grensovergang weer. 6 Keer komen ze voorbij, de douane van zowel Rusland als van Oekraine. Dan nog een tweede stel controleurs die ook nog even hun plasje erover moeten doen. Maar als de laatste komt hij hij ziet dat we uit Nederland komen klaart zijn gezicht helemaal op. Er wordt een tolk bijgehaald en de vraag die hem blijkbaar voor op de lippen ligt is: Ken je ook Twente. Football. Als ik dat beaam krijg ik een hand en gaat hij tevreden verder. Ze zijn er wel. Die aardige die net iets meer brengen als de andere. Maar het zijn er maar weinig. De meesten staan er bij en doen hun werk. Begrijpelijk misschien maar het straalt wel heel weinig werkvreugde uit. Paspoort, tassen, aankijken, vriendelijk blijven terwijl we al lagen te slapen.
Eindelijk rijden we weer en kunnen we gaan slapen. Totdat……..rommel, rommel, rommel. Komen er weer mensen binnen. Zo is het een onrustig nachtje. Uiteindelijk mogen we er weer uit. De begeleider maakt ons ruim op tijd wakker en bij binnenrijden van Kiev zijn we dan ook gereed om uit te stappen. 5.30 uur en nog niet naar het hotel kunnen. Geen mannetje/vrouwtje van MEVO reizen. Vanaf nu staan we eigen benen. Ook dat gaat lukken natuurlijk, maar het was maar wat gemakkelijk als je werd afgehaald en je nergens druk over hoefde te maken. Complimenten aan hetgeen MEVO heeft georganiseerd. Koffie en ontbijtje bij de Mac die boordevol zit (let wel 05.45 uur) waar we een plaatsje veroveren om even bij te komen. De tassen gaan uiteindelijk naar het station terug naar het bagagedepot. Zo hebben we de handen vrij en kunnen we Kiev gaan ontdekken.
We beginnen met de jassen uit te doen. Het is hier echt voorjaar. De bomen groener dan we hebben gezien, temperatuur die we voor het eerst zo hoog meepakken. Heerlijk. Kiev overvalt ons net als Moskou gedaan heeft. Mooie stad met het diepst gelegen metrostation ter wereld, 105,50 diep. Je hebt alleen al 4 min nodig om met de twee roltrappen naar beneden te komen. Een sensationele ervaring. Een mooie mengeling van oude en nieuwe gebouwen. Tegen een uurtje of zeven hebben we het wel gehad. Het weinige slapen en vele sjouwen beginnen op te breken en gaan rustig naar onze RB&B. Een rustige avond tegemoet. Op naar de
Dinsdag 24 April.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
