Listvjenka en terug naar de stad.
Blijf op de hoogte en volg Huub en Corrie
09 April 2018 | Rusland, Listvyanka
Zaterdag 7 April
Als we s’morgens aan tafel gaan voor het ontbijt, zit er ook al een dame die een van de vier kamers in ons huisje bezet. Samen met haar zoon is ze 17 dagen op reis. Ze komen van het waalse gedeelte van Belgie en haar Frans is een stuk beter dan haar Engels. Het is wel een heel leuk accent dat ze praat. Dat Engels met dat Franse accent doet meteen denken aan “Allo Allo”, een serie die we van een ver verleden nog kennen. Ze vertelt drie kinderen te hebben. Zo rond hun 18e heeft ze ook met de andere twee een reis gemaakt. De een naar Canada, de ander naar New York en nu de laatste wilde deze Trans Mongolie expres doen. “Ik ben blij dat we geen vierde hebben zegt ze, anders hadden we misschien wel naar de maan gegaan”.Haar zoon heeft een beugel bij zich en zit op het conservatorium in Luik. Gisteren heeft hij, op verzoek, een stukje uit het “Trompetten Concert” van Hayden gespeeld. Prachtig en enthousiast.
zaterdag gaat voorbij met wandelen en rondkijken naar het prachtig met ijs beklede Baikalmeer. We volgen de weg naar de andere kant als we gisteren hebben gedaan en komen tot de ontdekking dat daar het “bruisende” leven zich afspeelt. Kleine winkeltjes met van alles wat. Vooral van vis. Gerookt en gebakken. Het ziet er heerlijk uit maar het ontbijt van vanmorgen ligt ons nog behoorlijk zwaar op de maag. Op de terugweg dan maar.
Er heerst nogal wat herrie op het water en het is ook volkomen duidelijk waar die herrie vandaan komt. Hovercrafts. In verschillende soorten en maten zijn ze aanwezig om de toerist te verleiden een tochtje te maken. Ook wij besluiten mee te gaan op die herriemaker. Een ervaring om nooit meer te vergeten. Heerlijk over het ijs vliegend zitten we met 7 personen in dat ding en hij maakt er iets van. Even over het water, stilstaan en uitstappen op het ijs foto’s maken van alles eromheen. En dan weer terug. Alles bij elkaar zijn we een goede 20 minuten onderweg geweest. Het was zeker de moeite waard.
We wandelen langs de enige weg die ze daar hebben en komen bij een kleine picknick plaats waar we even halt houden om onze meegenomen etenswaren op te eten en drinken. We betalen 100 Roebel om daar een uurtje te mogen zitten. Ook die man heeft zijn verantwoordelijkheid en is van de straat. Er wordt veel gebruik van gemaakt dat is duidelijk.
En, wat schets onze verbazing. Daar komt onze Amerikaan aangewandeld. Hij schuift gezellig bij en we kletsen nog even over koetjes en kalfjes. Zo denk je elkaar nooit meer te zien en zo zit je weer bij elkaar. Toch grappig.
De middag gebruiken we om het dorp zelf te verkennen. We treffen een man uit Ooi bij Nijmegen die net op pad is en een half jaar heeft uitgetrokken om het nodige van vooral Azie te ontdekken. Zijn vriendin treft hij over een goede drie maanden op Balie. Hij vertelde dat er een museumpje was van allemaal gelaste sculpturen en oud materiaal. Op zoek dus. Grappig en leuk even gezien te hebben. Daar in de buurt staat ook nog een heel mooi kerkje. Het geloof is hier vooral Orthodox . We mogen binnen geen foto’s maken maar wat is het rijk versiert. Prachtige iconen aan de muur. Veel bladgoud en mensen die nog echt geloven. Het heeft wel iets en nu Pasen voor de deur staat is het waarschijnlijk extra druk.
We wandelen ook nog langs een oorlogsmonument dat er ter ere van Japanse gevallenen is neergezet. Het blijft apart de combinatie van de Russen en de Japanners maar als je je dan verder in het verleden verdiept komen de verbanden wel weer samen. Een prachtige dag met een mooie zonsondergang geeft een goed gevoel na een visje met frietjes te hebben verorbert om lekker naar ons bedje te gaan en vooruit te kijken naar.......
Zondag 8 April.
De zondag staat min of meer in het teken van gaan. Pas om 16.00 uur is gepland, maar toch loop je zo’n beetje de hele tijd naar de klok te kijken. s’Morgens valt dat nog mee. Gaan we er lekker opuit. Genieten van het zonnetje en de drukte op de boullevard. Het is heerlijk weer en zalig om buiten te zijn.
Om 12 uur is het uitchecken en zetten we de koffers in het restaurant. Wandelen nog even wat en gaan dan terug. We bestellen de taxi ruim een half uur vroeger als gepland en gaan naar het busstation waar de buurtbus ons weer richting stad zal brengen. Prima. Het waren heel mooie dagen in Listvjanka. We hadden ze niet graag gemist. Maar nu weer naar de stad.
We hebben een adres opgegeven gekregen waar we naar toe zullen gaan om 1 nacht te verblijven. We hadden geen idee maar het blijkt dat we bij een particulier huishoudentje terecht komen. Moeder met oudste dochter wonen er. Moeder spreekt goed Duits en op zich heb ik daar geen moeite mee. Prima. Zij heeft het van vroeger meegekregen op school en vooral bijgehouden zegt ze. De kamer die we toegewezen krijgen doet een beetje aan de goede oude tijd van thuis denken.
Schilderijen, borden, platen alles uit Indonesie. Ze zal er best een verhaal bij hebben maar ik heb er niet naar gevraagd. We willen eruit. Lekker naar buiten waar het nu aangenaam is.
We lopen een van de Orthodoxe kerken binnen waar we worden onthaald met prachtige muziek in een sfeervol geheel. Om koude rillingen van te krijgen. Morgen hebben we nog een stadstoer en daar zullen zeker de nodige kerken in zitten. Irkoetsk is het Zutpen van Nederland. Zoveel kerken als er zijn. Uiteindelijk komen we bij een hotel/restaurant terecht waar we laatste mailtjes nog de deur uit kunnen doen. In ons “pension” is geen wifi dus wie weet hoe lang we weer zonder zullen zitten. Goed dat we voor de 2 daagse treinreis onze voorzorgsmaatregel al hebben getroffen. De Gelderlander, Volkskrant en de telegraaf hebben we kunnen down loaden. We kunnen ertegen. Dus op naar de stadstour morgen……
Maandag 9 April
Als we s’morgens aan tafel gaan voor het ontbijt, zit er ook al een dame die een van de vier kamers in ons huisje bezet. Samen met haar zoon is ze 17 dagen op reis. Ze komen van het waalse gedeelte van Belgie en haar Frans is een stuk beter dan haar Engels. Het is wel een heel leuk accent dat ze praat. Dat Engels met dat Franse accent doet meteen denken aan “Allo Allo”, een serie die we van een ver verleden nog kennen. Ze vertelt drie kinderen te hebben. Zo rond hun 18e heeft ze ook met de andere twee een reis gemaakt. De een naar Canada, de ander naar New York en nu de laatste wilde deze Trans Mongolie expres doen. “Ik ben blij dat we geen vierde hebben zegt ze, anders hadden we misschien wel naar de maan gegaan”.Haar zoon heeft een beugel bij zich en zit op het conservatorium in Luik. Gisteren heeft hij, op verzoek, een stukje uit het “Trompetten Concert” van Hayden gespeeld. Prachtig en enthousiast.
zaterdag gaat voorbij met wandelen en rondkijken naar het prachtig met ijs beklede Baikalmeer. We volgen de weg naar de andere kant als we gisteren hebben gedaan en komen tot de ontdekking dat daar het “bruisende” leven zich afspeelt. Kleine winkeltjes met van alles wat. Vooral van vis. Gerookt en gebakken. Het ziet er heerlijk uit maar het ontbijt van vanmorgen ligt ons nog behoorlijk zwaar op de maag. Op de terugweg dan maar.
Er heerst nogal wat herrie op het water en het is ook volkomen duidelijk waar die herrie vandaan komt. Hovercrafts. In verschillende soorten en maten zijn ze aanwezig om de toerist te verleiden een tochtje te maken. Ook wij besluiten mee te gaan op die herriemaker. Een ervaring om nooit meer te vergeten. Heerlijk over het ijs vliegend zitten we met 7 personen in dat ding en hij maakt er iets van. Even over het water, stilstaan en uitstappen op het ijs foto’s maken van alles eromheen. En dan weer terug. Alles bij elkaar zijn we een goede 20 minuten onderweg geweest. Het was zeker de moeite waard.
We wandelen langs de enige weg die ze daar hebben en komen bij een kleine picknick plaats waar we even halt houden om onze meegenomen etenswaren op te eten en drinken. We betalen 100 Roebel om daar een uurtje te mogen zitten. Ook die man heeft zijn verantwoordelijkheid en is van de straat. Er wordt veel gebruik van gemaakt dat is duidelijk.
En, wat schets onze verbazing. Daar komt onze Amerikaan aangewandeld. Hij schuift gezellig bij en we kletsen nog even over koetjes en kalfjes. Zo denk je elkaar nooit meer te zien en zo zit je weer bij elkaar. Toch grappig.
De middag gebruiken we om het dorp zelf te verkennen. We treffen een man uit Ooi bij Nijmegen die net op pad is en een half jaar heeft uitgetrokken om het nodige van vooral Azie te ontdekken. Zijn vriendin treft hij over een goede drie maanden op Balie. Hij vertelde dat er een museumpje was van allemaal gelaste sculpturen en oud materiaal. Op zoek dus. Grappig en leuk even gezien te hebben. Daar in de buurt staat ook nog een heel mooi kerkje. Het geloof is hier vooral Orthodox . We mogen binnen geen foto’s maken maar wat is het rijk versiert. Prachtige iconen aan de muur. Veel bladgoud en mensen die nog echt geloven. Het heeft wel iets en nu Pasen voor de deur staat is het waarschijnlijk extra druk.
We wandelen ook nog langs een oorlogsmonument dat er ter ere van Japanse gevallenen is neergezet. Het blijft apart de combinatie van de Russen en de Japanners maar als je je dan verder in het verleden verdiept komen de verbanden wel weer samen. Een prachtige dag met een mooie zonsondergang geeft een goed gevoel na een visje met frietjes te hebben verorbert om lekker naar ons bedje te gaan en vooruit te kijken naar.......
Zondag 8 April.
De zondag staat min of meer in het teken van gaan. Pas om 16.00 uur is gepland, maar toch loop je zo’n beetje de hele tijd naar de klok te kijken. s’Morgens valt dat nog mee. Gaan we er lekker opuit. Genieten van het zonnetje en de drukte op de boullevard. Het is heerlijk weer en zalig om buiten te zijn.
Om 12 uur is het uitchecken en zetten we de koffers in het restaurant. Wandelen nog even wat en gaan dan terug. We bestellen de taxi ruim een half uur vroeger als gepland en gaan naar het busstation waar de buurtbus ons weer richting stad zal brengen. Prima. Het waren heel mooie dagen in Listvjanka. We hadden ze niet graag gemist. Maar nu weer naar de stad.
We hebben een adres opgegeven gekregen waar we naar toe zullen gaan om 1 nacht te verblijven. We hadden geen idee maar het blijkt dat we bij een particulier huishoudentje terecht komen. Moeder met oudste dochter wonen er. Moeder spreekt goed Duits en op zich heb ik daar geen moeite mee. Prima. Zij heeft het van vroeger meegekregen op school en vooral bijgehouden zegt ze. De kamer die we toegewezen krijgen doet een beetje aan de goede oude tijd van thuis denken.
Schilderijen, borden, platen alles uit Indonesie. Ze zal er best een verhaal bij hebben maar ik heb er niet naar gevraagd. We willen eruit. Lekker naar buiten waar het nu aangenaam is.
We lopen een van de Orthodoxe kerken binnen waar we worden onthaald met prachtige muziek in een sfeervol geheel. Om koude rillingen van te krijgen. Morgen hebben we nog een stadstoer en daar zullen zeker de nodige kerken in zitten. Irkoetsk is het Zutpen van Nederland. Zoveel kerken als er zijn. Uiteindelijk komen we bij een hotel/restaurant terecht waar we laatste mailtjes nog de deur uit kunnen doen. In ons “pension” is geen wifi dus wie weet hoe lang we weer zonder zullen zitten. Goed dat we voor de 2 daagse treinreis onze voorzorgsmaatregel al hebben getroffen. De Gelderlander, Volkskrant en de telegraaf hebben we kunnen down loaden. We kunnen ertegen. Dus op naar de stadstour morgen……
Maandag 9 April
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
