Perm, Goelag en op naar Moskou
Blijf op de hoogte en volg Huub en Corrie
20 April 2018 | Rusland, Perm’
Maandag 16 April.
Slechts een paar uur in de trein. We krijgen gezelschap van een dame op leeftijd die een pelgrimage naar Ekatarinaburg heeft gemaakt. Het zijn vooral de Romanov’s die haar interesseren en waar ze ook van alles over weet te vertellen. Gezien het tijdstip, het is inmiddels 23.30 uur Maandag 16 April.
Treinrit Ekatarinaburg - Perm 389 Km. we toch nog een paar uurtjes willen slapen. Ook daar heeft ze, als oma van 7 kleinkinderen, alle begrip voor. Evenwel niet nadat ze nog heeft aangegeven dat haar zoon minister van cultuur is. Vol trots, terecht, verteld ze er vol vuur over. En die kleinkinderen zijn allemaal van hem. Als je dan verhalen hebt gehoord dat twee al bijna niet te betalen is in Rusland, kun je nagaan hoe dat met 7 is. En nu zal menigeen denken, hoe ging dat gesprek. We hadden de keus tussen Russisch, Frans en Engels. En mocht het nodig zijn een klein beetje Duits. Ze wist van wanten deze dame.
Zo vliegt de tijd wel voorbij en voor we er erg in hebben worden we gewekt door de dienstdoende treinbegeleider. Fijn dat er zo goed op ons gelet wordt. Uitstappen en ja hoor, daar staat ie weer met het a4tje. 04.30 aankomst en we worden weer “ontvoerd” naar een plek die vooraf niet zou kunnen bedenken.
Weer een privé adres. Als je de buitenkant van de flat ziet, grauw, rommelig, nog sneeuw voor de deur enz. enz. Bij binnenkomst worden we opgewacht door een heel aardig, bijna niet op leeftijd te schatten vrouw. Aardig, maar geen woord Engels. We krijgen een forse kamer toegewezen in een prachtig pas verbouwde flat. We gaan plat en slapen nog een paar uurtjes. Ontbijt, met alles erop en eraan. Zij gaat werken, toeristen(!) en wij gaan de stad in. Zoals we via de app begrepen vond zij de stad niet zo geweldig. Wij echter vinden een groene en een rode lijn die we kunnen volgen en die ons langs de nodige bezienswaardigheden voert. We hebben er een mooie dag aan en komen voldaan weer terug. De hele flat voor ons alleen. Als wij al een poosje op bed liggen komt Alla, zo heet ze, pas thuis. Maar dan zijn wij alweer bijna naar …
Dinsdag 17 April.
Na een goed ontbijt staat om 09.00 uur de gids aan de deur. We hebben een tocht naar het achterland van Perm dat meer te bieden heeft als een stad van 1 miljoen inwoners en die wel eens betiteld wordt als de laatste stad van Europees Rusland.
Een stad van ijzererts, koper en ook een stad die heel lang “op slot” heeft gezeten. Er mochten zich hier geen inwoners van buiten Rusland vestigen. Het was een proeftuin voor de wapenindustrie. Daar hadden ze geen pottenkijkers bij nodig. Dat veranderde net na de eerste wereldoorlog.
Een van de andere dingen waardoor niet direkt Perm, als wel de omgeving een naam met een diepzwarte rand heeft opgelopen. De “Goelag” . Mogelijk zijn er mensen die boeken hebben gelezen over de onmenselijkheid van het systeem toen. Veel dissidenten, mensen met een eigen menig die niet strookten met het regime enz enz. Zij werden er veroordeeld tot het werken in mensonterende omstandigheden. Een van de redenen was gewoon een economische, om er mensen te krijgen die het werk daar moesten doen. Gewoonweg omdat daar oa het zo belangrijke uranium lag en uit de grond gehaald moest worden. Er waren dan ook daar gradaties van gevangenen. Dat varieerde van de langgestraften die er uiteindelijk de dood vonden hetzij door ondervoeding, koude, en ook de straffen die niet mild waren, tot de licht gestraften die er uiteindelijk na een paar jaar weer uit kwamen.
Als je rondloopt in de barakken heeft het niet meer en niet minder van wat wij kennen als de Duitse concentratiekampen. Dubbel dubbel beveiligd, en vooral met het doel de menselijke geest te breken. Indrukwekkend en we hebben er een dubbel gevoel aan overgehouden om die verschrikkelijke plek te bezoeken. Ruim 2 uur zijn we daar geweest en….met drieen gegaan en… met vijven terug . Er was ook nog een jong stel dat uit Nederland kwam. Zij waren met een uber taxi , 125 km a 35 euro, hier naartoe gekomen en hadden geen idee hoe terug te gaan. Lang verhaal kort. Loop tijdens de excursie met ons mee en uiteindelijk samen in de auto naar Perm. Gezellig stel dat drie maanden op reis ging en al heel veel gereisd had. Het kan je zomaar overkomen. Net als dat we op de terugweg nog aangaan bij een vrouwen klooster waar we op een lekkere kop soep en aardappelen met botersaus worden getracteerd. Iets dat er wel ingaat na de snijdende kou die er heerste in de barakken en in het open veld.
Onderweg nog even het wielrennen met de gids doorgenomen. Favoriet nu Tom Dumoulin en Wout Poels. Heeft heel erg genoten van het voorjaar met Niki Terpstra. Ja hij was prima op de hoogte. Niet zo gek als je weet dat hij vele vrienden in Nederland heeft en er nog wel eens komt. Terug naar de stad worden we afgezet bij een museum waar we hartelijk afscheid nemen van zowel de gezellige Groningers als de gids. Die laatste geeft echter aan dat hij ons waarschijnlijk wel naar de trein zal brengen vannacht. s’Avonds nog wat eten en op tijd naar bed. Om 03.30 uur loopt de wekker af dan nemen we hartelijk afscheid van Alla en een paar heel mooie dagen in Perm met als meest bijblijvende verhaal toch wel het verhaal van de Goelag.
Woensdag 18 April. Treinrit Perm – Moskou 1563 Km
En inderdaad die wekker gaat. We hebben ons er op ingesteld en zijn er dan ook klaar voor als de taxi voorstaat. Instappen en het is dus onze gids Viktor, die ons naar het station brengt. Om precies 05.00 uur vertrekt de trein richting Moskou. Het gaat 24 uur duren voor we daar zijn. Dat wordt kranten lezen, beetje luieren, mensen kijken, coupe delen met verschillende types en gewoon de tijd uitzitten. Tijd voor een leuke anekdote die een “vrouwelijke” gids ons nog vertelde op de vraag van ons hoe het mogelijk is dat er zoveel zulke knappe, jeugdige, chick geklede en perfect gekapte vrouwen rondlopen met een bijna niet toonbare man in een trainingsbroek.
Haar antwoord: “Die vrouw kleed zich zo allereerst voor haar man, dan kleed ze zich zo voor haar ex vriendjes en tot slot wil ze aan andere vrouwen laten zien dat ze er zeker wel mag zijn. Dus voor zichzelf. En die man. Dat is de grote beer waar ze zich veilig voelt en heerlijk bij weg kan dromen.”. Duidelijk dus.
Zo komen we de dag door. Lekker luieren en lezen. Even naar de restauratie en dan op tijd gaan slapen omdat we zo ongeveer midden in de nacht aankomen in Moskou. Zo gaan we over naar ......
Donderdag 19 April.
Slechts een paar uur in de trein. We krijgen gezelschap van een dame op leeftijd die een pelgrimage naar Ekatarinaburg heeft gemaakt. Het zijn vooral de Romanov’s die haar interesseren en waar ze ook van alles over weet te vertellen. Gezien het tijdstip, het is inmiddels 23.30 uur Maandag 16 April.
Treinrit Ekatarinaburg - Perm 389 Km. we toch nog een paar uurtjes willen slapen. Ook daar heeft ze, als oma van 7 kleinkinderen, alle begrip voor. Evenwel niet nadat ze nog heeft aangegeven dat haar zoon minister van cultuur is. Vol trots, terecht, verteld ze er vol vuur over. En die kleinkinderen zijn allemaal van hem. Als je dan verhalen hebt gehoord dat twee al bijna niet te betalen is in Rusland, kun je nagaan hoe dat met 7 is. En nu zal menigeen denken, hoe ging dat gesprek. We hadden de keus tussen Russisch, Frans en Engels. En mocht het nodig zijn een klein beetje Duits. Ze wist van wanten deze dame.
Zo vliegt de tijd wel voorbij en voor we er erg in hebben worden we gewekt door de dienstdoende treinbegeleider. Fijn dat er zo goed op ons gelet wordt. Uitstappen en ja hoor, daar staat ie weer met het a4tje. 04.30 aankomst en we worden weer “ontvoerd” naar een plek die vooraf niet zou kunnen bedenken.
Weer een privé adres. Als je de buitenkant van de flat ziet, grauw, rommelig, nog sneeuw voor de deur enz. enz. Bij binnenkomst worden we opgewacht door een heel aardig, bijna niet op leeftijd te schatten vrouw. Aardig, maar geen woord Engels. We krijgen een forse kamer toegewezen in een prachtig pas verbouwde flat. We gaan plat en slapen nog een paar uurtjes. Ontbijt, met alles erop en eraan. Zij gaat werken, toeristen(!) en wij gaan de stad in. Zoals we via de app begrepen vond zij de stad niet zo geweldig. Wij echter vinden een groene en een rode lijn die we kunnen volgen en die ons langs de nodige bezienswaardigheden voert. We hebben er een mooie dag aan en komen voldaan weer terug. De hele flat voor ons alleen. Als wij al een poosje op bed liggen komt Alla, zo heet ze, pas thuis. Maar dan zijn wij alweer bijna naar …
Dinsdag 17 April.
Na een goed ontbijt staat om 09.00 uur de gids aan de deur. We hebben een tocht naar het achterland van Perm dat meer te bieden heeft als een stad van 1 miljoen inwoners en die wel eens betiteld wordt als de laatste stad van Europees Rusland.
Een stad van ijzererts, koper en ook een stad die heel lang “op slot” heeft gezeten. Er mochten zich hier geen inwoners van buiten Rusland vestigen. Het was een proeftuin voor de wapenindustrie. Daar hadden ze geen pottenkijkers bij nodig. Dat veranderde net na de eerste wereldoorlog.
Een van de andere dingen waardoor niet direkt Perm, als wel de omgeving een naam met een diepzwarte rand heeft opgelopen. De “Goelag” . Mogelijk zijn er mensen die boeken hebben gelezen over de onmenselijkheid van het systeem toen. Veel dissidenten, mensen met een eigen menig die niet strookten met het regime enz enz. Zij werden er veroordeeld tot het werken in mensonterende omstandigheden. Een van de redenen was gewoon een economische, om er mensen te krijgen die het werk daar moesten doen. Gewoonweg omdat daar oa het zo belangrijke uranium lag en uit de grond gehaald moest worden. Er waren dan ook daar gradaties van gevangenen. Dat varieerde van de langgestraften die er uiteindelijk de dood vonden hetzij door ondervoeding, koude, en ook de straffen die niet mild waren, tot de licht gestraften die er uiteindelijk na een paar jaar weer uit kwamen.
Als je rondloopt in de barakken heeft het niet meer en niet minder van wat wij kennen als de Duitse concentratiekampen. Dubbel dubbel beveiligd, en vooral met het doel de menselijke geest te breken. Indrukwekkend en we hebben er een dubbel gevoel aan overgehouden om die verschrikkelijke plek te bezoeken. Ruim 2 uur zijn we daar geweest en….met drieen gegaan en… met vijven terug . Er was ook nog een jong stel dat uit Nederland kwam. Zij waren met een uber taxi , 125 km a 35 euro, hier naartoe gekomen en hadden geen idee hoe terug te gaan. Lang verhaal kort. Loop tijdens de excursie met ons mee en uiteindelijk samen in de auto naar Perm. Gezellig stel dat drie maanden op reis ging en al heel veel gereisd had. Het kan je zomaar overkomen. Net als dat we op de terugweg nog aangaan bij een vrouwen klooster waar we op een lekkere kop soep en aardappelen met botersaus worden getracteerd. Iets dat er wel ingaat na de snijdende kou die er heerste in de barakken en in het open veld.
Onderweg nog even het wielrennen met de gids doorgenomen. Favoriet nu Tom Dumoulin en Wout Poels. Heeft heel erg genoten van het voorjaar met Niki Terpstra. Ja hij was prima op de hoogte. Niet zo gek als je weet dat hij vele vrienden in Nederland heeft en er nog wel eens komt. Terug naar de stad worden we afgezet bij een museum waar we hartelijk afscheid nemen van zowel de gezellige Groningers als de gids. Die laatste geeft echter aan dat hij ons waarschijnlijk wel naar de trein zal brengen vannacht. s’Avonds nog wat eten en op tijd naar bed. Om 03.30 uur loopt de wekker af dan nemen we hartelijk afscheid van Alla en een paar heel mooie dagen in Perm met als meest bijblijvende verhaal toch wel het verhaal van de Goelag.
Woensdag 18 April. Treinrit Perm – Moskou 1563 Km
En inderdaad die wekker gaat. We hebben ons er op ingesteld en zijn er dan ook klaar voor als de taxi voorstaat. Instappen en het is dus onze gids Viktor, die ons naar het station brengt. Om precies 05.00 uur vertrekt de trein richting Moskou. Het gaat 24 uur duren voor we daar zijn. Dat wordt kranten lezen, beetje luieren, mensen kijken, coupe delen met verschillende types en gewoon de tijd uitzitten. Tijd voor een leuke anekdote die een “vrouwelijke” gids ons nog vertelde op de vraag van ons hoe het mogelijk is dat er zoveel zulke knappe, jeugdige, chick geklede en perfect gekapte vrouwen rondlopen met een bijna niet toonbare man in een trainingsbroek.
Haar antwoord: “Die vrouw kleed zich zo allereerst voor haar man, dan kleed ze zich zo voor haar ex vriendjes en tot slot wil ze aan andere vrouwen laten zien dat ze er zeker wel mag zijn. Dus voor zichzelf. En die man. Dat is de grote beer waar ze zich veilig voelt en heerlijk bij weg kan dromen.”. Duidelijk dus.
Zo komen we de dag door. Lekker luieren en lezen. Even naar de restauratie en dan op tijd gaan slapen omdat we zo ongeveer midden in de nacht aankomen in Moskou. Zo gaan we over naar ......
Donderdag 19 April.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
