Thuis in de ger en relax maar

Zondag 1 April 1e Paasdag.

De laatste blik die we gisteren naar buiten hadden was die van een grote open vlakte. Tegen 7.00 uur als we weer buiten kijken is er niks veranderd. Nog steeds weids, groot met hier en daar een rotspartij. 10.00 uur zal de trein in Ulan Bataar binnen rijden. Dus, scheren, wassen, opmaken, toilet, eten. Warm water is geen probleem in de trein. Hebben ze steeds bij de hand in de samovar. Een apparaat dat steeds weer gevuld is met warm water en voor iedereen beschikbaar is om de thermoskan die bij de coupe hoort te vullen. Koffie, thee en soep hebben we van thuis uit meegenomen dus we kunnen vooruit.
Wat je ook veel ziet is dat reizigers van die droge noedels meenemen en daar dat warme water bij doen. Complete maaltijd. Hebben we ook geprobeerd en is zeker voor herhaling vatbaar.
Het binnen rijden van UB is geen onverdeelde weelde als je naar buiten kijkt. Het zijn hier de spoorwijken zoals we die vroeger ook in Nederland kenden, maar is de uitstraling wel net al de temperatuur, heel erg onder nul.
We stappen uit. En wie hebben we daar! Het MEVO mannetje met het bordje. Deze keer Geurts-Elbers. Iets dat Corrie wel kon waarderen. Zeker nu afgelopen week een heel mooi klein Elbersje is geboren. Na 16 achterkleinkinderen nu de eerste “echte” Elbers. Wat zouden pa en ma trots geweest zijn.
Aardige jongen die meteen het initiatief neemt. Tja daar is hij dan ook voor. Eerst pinnen en……..de kaarten die we in China niet op de bus kregen hebben meteen een postzegel en zijn onderweg naar de diverse adressen. Helemaal goed.
Een rit van bijna 2 uur, onder de vrolijke klanken van naar zijn zeggen Mongoolse muziek,brengt hij ons naar het Terelj Nationaal Park. Over goede wegen en over tolwegen waarvoor wij geen cent overhadden.
Het is een ware kunstenaar zoals hij de “putholes” weet te ontwijken. We zien veel wielrenners onderweg. Dus pas op. De Mongolen komen eraan. We zien steeds meer parken met huisjes en Gers of een ander woord Joert.
De typische ronde tent het kenmerk van de vroegere Mongoolse behuizing. We hebben onderweg gezien dat er steeds meer in stenen wordt geïnvesteerd. Hoge flats, rijtjes huizen. Hele complexen rijzen uit de grond. UB gaat mee in de vaart der volkeren.
Grappig is te zien hoe het adres van het kamp is aangegeven. “San Ger Camp” Sign at the road. Met de exacte coordinaten van google maps met lengte en breedte graden. “ No Real Adres” ,
Uitstappen, tassen naar de ons toegewezen ger. We worden welkom geheten door een mooie Mongoolse vrouw. Klein, compact, tanig en een vriendelijk gezicht. Ze brengt koffie en thee en we kunnen genieten van de binnen aanblik van ons huisje voor 3 dagen. Prachtige ronde tent. Drie bedden, enkele kastjes en de kachel lekker brandend in het midden. We voelen ons direct thuis en zitten nog te genieten van al het moois als mevrouw, die overigens geen woord Engels spreekt binnen komt met de lunch. Enkele echte sneetjes bruin brood met komkommer, vlees en tomaatjes. We hebben ze nog niet op of ze komt met een flink kop goed gevulde rund soep. Eigenlijk is het veel te veel en we houden van het eerste wat achter de hand. Maar dan komt ze nog een derde keer. Deegplakjes gevuld met rund vlees en een salade erbij. Het is gewoon teveel. En dan nog een vierde gang. Het toetje na. Twee plakken gevulde cake. Het kan ook teveel zijn. Die bewaren we voor als we vanmiddag een stuk hebben gewandeld. Dat zijn we wel verplicht na deze croupieuze maaltijd.
We wandelen ruim 2 uur in de omgeving. Lekker uitwaaien. Het is in de wind wel fris maar niet onaangenaam. Bij terugkomst lekker binnen zitten cocoonen rond de lekker warme kachel. Geen wifi, geen radio, alleen maar rust. Met op de achtergrond Gerard van Maasakkers die toevallig op de iPad staat.
Ook s’avond weer uitgebreid eten. Drie gangen met salade, rijst,aardappel,vlees en groenten en tot sluit gelukkig gewoon een lekker appeltje.
Dan is het lezen, puzzelen en lekker niks doen. Tussendoor komt er nog een man de kachel stoken voor de nacht. Flink dikke brokken briketten zoals we die vroeger kenden thuis. Bij het gaan, gebarend dat we er niks meer bij mogen doen. Een half uurtje later is het heerlijk warm. We gaan zonder ook maar bij de neus genomen te zijn(dat denken we tenminste) rustig over naar…..

Maandag 2 april 2e Paasdag.

We slapen anders als in de trein. Niet direct beter maar anders. Mogelijk missen we het vertrouwde kedeng kedeng van de trein. Toch worden we pas om 7.00 uur wakker……gemaakt door de jongen die de kachel weer even komt opstoken. Lekker.
We hebben inmiddels wel de tijd gehad om de Ger/Joert te bekijken. Een ingenieus stelsel van latten dat gemaakt is om op te nemen en zo weer op te zetten. In grote lijnen bestaat het uit een schaarwerk dat ze rond kunnen zetten. Vandaar uit gaan dakstokken omhoog die samenkomen in de centrale kroon. Daar gaat ook de schoorsteen door. Die kroon wordt gedragen door twee staanders die de kroon op zijn plaats houden. Het geheel is afgedekt met viltdoek en waterdicht tentdoek. Dit alles wordt bij elkaar gehouden door riemen en diagonaal gespannen touwen. Als het mee moet hebben ze een klein uurtje nodig om het op te ruimen en twee uur om het weer op te bouwen. Makkie!
Een nadeel waar wij wel aan moeten wennen. Het deurtje van krap 1.40 m hoog.
Terwijl wij dit bouwwerk zo hebben zitten bekijken komt ons vrouwtje met een lekker ontbijtje. Gebakken eitjes, brood, jam en echte kaas. Thee en koffie zijn er de hele dag door.
Het schept voor ons zelf de verplichting om deze morgen een flinke wandeling te maken. Geen probleem. Gisteren gingen we berg op en berg af. Vandaag volgen we gewoon de harde weg waar bijna niet gereden wordt. Het is fris en de “gevoels temperatuur” zal rond het vriespunt zijn geweest. Heerlijk gezond temperatuurtje maar we zijn blij met ons thermo ondergoed en dikke jack die we nu aanhebben. Komt het toch nog van pas. We worden verrast als er auto naast ons stopt en ons met “ goedemorgen” begroet. Een Nederlander Bert die hier al 20 jaar woont. Grappig. Heeft ook zo’n semi centerparcs hier een eindje verderop. Leuk. Hij zwaait en gaat weer verder.
Op tijd terug en genieten van het middagmaal. Weer die heerlijk gevulde soep, salade, een soort bapao broodje en cake na. Weer lekker. Daarna maar weer wandelen. We maken het iets korter dan gepland omdat er een snijdende wind opsteekt. Heerlijk zonnetje maar het vertekend. We proberen nog uit de wind te gaan zitten in de zon maar dat gaat niet lukken.
Dan maar naar binnen. De puzzels hebben we inmiddels bijgewerkt, we hebben onze bijlagen van Gelderlander en Volkskrant uit en gaan over op een spelletje op de computer of op de e-reader.
We een heerlijke rust en zeker als je je er aan kunt overgeven. Heerlijk. Dat gaat in het begin zeker niet vanzelf maar het gaat wel steeds beter. We beginnen er van te genieten. Geen idee wat er in de wereld gebeurd, maar invloed kunnen we er nu toch niet op uitoefenen. Heerlijk. Op naar de dinsdag.