Treinreis Ub naar Irkutsk en door naar Listvjanka

Vrijdag 6 April.

En dan denk je lekker door te kunnen slapen. Nee dus. We willen zeker niet overdrijven maar we hebben het nog eens nageteld. Eerst de Mongoolse douane. Mongoolse politie. Paspoorten, briefjes invullen, banken omhoog om te kijken naar de bagage, bagage uitpakken, allemaal controle. En dat allemaal met de allervriendelijkste” glimlach. Koud, hard, onvriendelijk , onverbiddelijk. Nee, wij maken geen grapjes. Dat is nog maar het eerste deel. Dan komen de Russen nog. Nou ja, de Russinnen. Net zo “vriendelijk” als hun Mongoolse collega’s. We hebben het idee dat ze er op uitgezocht worden. Het doet allemaal een beetje aan de oude films van James Bond denken. Mooie dames maar ijskonijnen. Natuurlijk heb ik niet de gelegenheid gehad zoals James om ze beter te leren kennen maar daar had ik op dit moment ook niet de behoefte aan. Paspoort, briefjes invullen, banken omhoog, om te kijken naar de bagage, bagage uitpakken, allemaal controle. Eindelijk na een operatie van toch snel 2.30 uur kunnen we verder.
Het is dan inmiddels ook al ruim middernacht geweest en kunnen we eindelijk plat. We zitten/liggen heerlijk met tweeen en dat heeft z’n voordelen. We slapen overigens weer prima.
Een van de mooie onderdelen van een treinreis is dat je tijd hebt. Veel tijd. Dan kunnen ontmoetingen met medereizigers bijna niet uitblijven. Ook nu weer. We treffen twee mannen aan die toevallig bij elkaar in de coupe terecht komen. Een Amerikaan uit een klein plaatsje in Caifornia en een man met een dubbel paspoort. Het is een Kroaat met ook een Australies paspoort. Ze hebben allebei zo hun redenen om de Trans Siberie te reizen. Hele verhalen komen er naar boven. Gewoon menselijke verhalen. Het is zoals zo vaak met vreemden. Je kan van alles vertellen, morgen zijn ze uit het zicht en zie je ze waarschijnlijk nooit meer.
Het gaat allemaal in het Engels en met handen en voeten weten we ons wel te reden. De Kroaat met een heerlijk accentje. Het geeft de tijd vleugels. We hebben een treinbiljet waarop staat dat we rond 10.17 uur in Irkutsk zullen arriveren. We zorgen op tijd ,onze spullen gepakt te hebben en zitten klaar om uit te stappen. Geen probleem. Het wordt 11.00 uur, het wordt 11.30 uur en we kijken elkaar maar eens even aan. Ook onze reisgenoten hebben zoiets van “zijn we zo laat? Hebben we zoveel vertraging? Ik probeer het duidelijk te krijgen bij de trein begeleider.
Wat blijkt. En we hadden het kunnen weten. Op de biljetten staat de Moskou tijd aangegeven. Verdorie, dat is vijf uur langer reizen als we in gedachte hadden. Nu we dat weten geeft het wel rust. Gaan we even naar het restauratie rijtuig waar we een kop soep en een salade nemen. “Onze “ Kroaat komt er ook nog even bij zitten en zo zijn ook die extra uren snel overbrugt.
Wat zien we onderweg? Veel berkenbossen, veel ouwe meuk, af en toe prachtige landhuizen al zijn die op de vingers van een hand te tellen, en veel poesta. De laatste twee uren zien we ook heel veel ijs. We rijden langs het Baijkal meer. Een zoetwater meer ter grote van driekwart van Nederland. Hier en daar zie je mensen ijsvissen. Een gat in het ijs en maar hopen dat die vissen daar op af komen. Ook zien we af en toe een auto of quat op het ijs rijden. Toch speciaal. Als we uiteindelijk precies op tijd in Irkutsk aankomen 15.17 uur staat ook daar weer een poppetje van MEVO te wachten. Een oudere mevrouw die van wanten weet. Ze regelt de taxi die ons naar het busstation brengt. Daar stappen we in de “buurtbus” van Irkutsk die ons in 5 kwartiern naar Listvjanka zal brengen. Een volle bus zoals we die zelden in Vierlingsbeek bij het station aan treffen. We hadden graag een van de Vierlingsbeekse chauffeurs aan het stuur gehad, maar we komen wonder boven wonder heel aan!
Netjes voor de deur worden we afgezet. Een mooi restaurant dat tevens enkele huizen heeft waar mensen kunnen overnachten en verblijven. De indeling met een gezamenlijke ruimte en vier aangrenzende vertrekken. Prima. Schoon en netjes. Spullen neerzetten en gaan wandelen. Zo werkt het. We willen per slot van rekening weer even lekker uitwaaien, na het vele zitten, en dat kunnen we dan ook. Langs het meer, even het dorpje in en ons verwonderen over het vele in aanbouw zijnde werk dat we zien. Als we het zo bekijken gaat het het Benidorm van Irkutsk worden. Het is een mooie plek en de afstand is prima te doen. Of het allemaal even mooi gaat worden valt te betwijfelen. Het varieert van heel erg lelijk tot prachtig . En dat allemaal tussen heel veel oude vervallen huisjes en modderige plaatsen. Nou is die modder zo gek nog niet. Het dooit en het water zal ergens naar toe moeten. De wegen zijn voor een groot gedeelte kapot gevroren en ook daar is weinig tegen te doen. s’Avonds nog lekker eten in het restaurant en dan zit de boordevolle dag er weer op. Prima douche en lekker naar bed. Op naar

Zaterdag 7 April