Laatste dagen Hong Kong, op naar Shenzeng

Maandag 25 maart

Laatste dag HK en vanavond gaan we nog bij 238 eten. Voor die tijd halen we de octopus kaart op om gemakkelijk met het vrij vervoer te kunnen. We nemen de kaarten mee en gaan met een Starrline veerboot over naar de andere kant van het water. Ook weer veel winkels waar we oa postkaarten kopen. Maar ook een heel leuke boulevard waar we lekker kunnen wandelen en wat kunst kunnen bekijken.
Terug zoeken we nog een gebouw op is beschilderd door ene Rockwell. Nou zijn er daar meer van en of het nou Simon of een ander was. Het maakte wel indruk. Het zou het hoogste gebouw zijn in Azie dat beschildert is. En dat op de Travel lodge. Een keten van motels die je all over de world vindt.
We willen echter ook nog even kijken hoe het met de MTR gaat. Het ondergrondse systeem dat in HK rijdt. Morgen pakken we die om naar Shenzeng te gaan voor onze eerste kilometers in de trein. Daarom proberen we het nu even uit door naar een of ander uiterste puntje te gaan. Leuk en je komt altijd wel in gesprek met mensen die hun Engels bij mij (!) willen ophalen.
Minpuntje. Ik sta nog wel eens op voor oudere mensen, echter stond er nu iemand op voor mij. Ja, ook ik kom daar aan.
Terug naar het hotel, verfrissen en eten bij Anne en Patrick. We eten heerlijk. Een fikse salade en een heerlijke vis. Bibi en Amber komen nog even langs met de helpsters en die zeggen we alvast goedendag. We zouden het niet laat maken, echter het blijft lekker lopen in het restaurant en de eigenaren zijn druk. Rond 23.00 uur als de zaak gaat sluiten komen ze er nog even bijzitten en nemen we afscheid een paar heel mooie dagen in HK.


Dinsdag 26 maart.

We hebben de wek service gebeld en dat wekt. 6.30 uur precies gaat de telefoon. Lekker douchen, aankleden en op pad. We hebben de tassen herschikt en kunnen nu redelijk gemakkelijk alles mee. Van mijn grote gele tas kan ik een rugzak maken en dat komt me nu goed van pas ook al zeggen we nu alweer zoals altijd “ we hebben veel te veel bij ons”. De tijd zal het leren. Het ritje met de metro gaat prima. De grensovergang gaat prima. Het is overal hetzelfde. Boekjes, vingerafdrukken, papiertje hier, papiertje daar invullen. Maar we mogen door. Welkom in China. Van te voren nog wel even de HK dollars wisselen voor de Chinese munt. Je kan met het HK dollar in China niks doen.
En dan kom je buiten. Wat nu? Vragen heeft geen zin er is geen mens die Engels spreekt en de taxi ronselaars hebben het over een rit van 45 min terwijl we nog maar 40 min hebben voor vertrek. Maar dan komt er een jongen als door weet ik wie gezonden. Spreekt goed Engels, zoekt de trein op die we nodig hebben en het blijkt dat die 200 meter verderop vertrekt. Hij loopt mee, regelt dat ik voor een lange rij de bestelde kaartjes kan ophalen en brengt ons naar de juiste ingang. We geven hem een flinke fooi, althans dat denken we wand hij was er heel erg blij mee, een nemen als vrienden afscheid. Onze eerste treinkilometers gaan eraan komen. Nogmaals paspoort en treinbiljet, bagage scannen en we kunnen door naar een in inmense hal waar allemaal mensen klaarzitten om de trein te nemen. Vak voor vak. Ieder bij zijn eigen trein. Prima systeem.
Instappen. Ik denk dat het wel zeker 12 rijtuigen zijn waarvan de meeste gewone zitrijtuigen zijn. Daarnaast enkele slaaprijtuigen met coushettes van 4 personen die wij een hebben, maar er zijn er ook waar je met drieen boven elkaar ligt en het een open ruimte is. Tijd om meer geld te wisselen hadden we niet dus we zullen het moeten doen wat we hebben. Benieuwd hoe ver we er mee komen. 10 .28 uur. De trein zet zich in beweging. We zijn op weg. Nog even met tweeen maar al spoedig komen er na een paar stops mensen bij zitten. We zullen het ermee moeten doen. De meeste vallen op bed en gaan slapen. Er is waarschijnlijk weinig reden tot spreken. Met ondertussen het schrijven van dit verhaal. Daar zal de komende uren niet veel aan toegevoegd gaan worden. Hooguit het verhaaltje van een per ongeluk, nemen we aan, verkeerde bevolking af en toe die binnen komt lopen en na een heel pandemonieum toch op de goed plek terecht gaat komen.
Onderweg prachtige vergezichten, kleine lieflijke stulpje en dorpjes en mega grote steden met veel groenten teelt eromheen. Er zal ook gegeten moeten worden dat is duidelijk. Uren verstrijken en we dommelen af en toe in. Boekje lezen, dagboek bijwerken beetje rondlopen spelletje op de computer. Je komt wel tot rust.
Tegen een uurtje of 10 gaan ook bij ons de luiken dichtvallen. Toch vroeg op, toch nog de vermoeienissen van de afgelopen dagen en vooral de drukte die we achter ons hebben gelaten. Heerlijk dat we ons plat kunnen leggen. De rest heeft dat al verschillende keren gedaan en die slapen echt door alles heen. De “melkboer” die voor op de trein zit laat ons niet met rust. Met horten en stoten zet hij de trein neer. Waarschijnlijk zijn de rijtuigen te “ lang gekoppeld” . Als ik echter in de gelegenheid ben even naar de koppelingen te kijken zie ik dat het automatische koppelingen zijn. Daar kan het dus niet aan Liggen. Gewoon koekenbakker dus die nog veel moet leren.
Toch slapen we niet slecht.