Enkele dagen thuis

Jambo warafiki

Het klinkt alweer bijna oubollig, maar het zit er nog enigszins in. Alweer enkele dagen thuis en het is hier weer gewoon ”hallo”. Ik had echter nog het een en ander te vertellen. Vooral nog over de tijd daar. De stallen zijn dus klaar. Een koeienstal, een geitenstal en dat allebei met inhoud. Vier koeien, vier geiten. Als je het ziet staan, is het werkelijk een plaatje. En een mooie bijkomstigheid is dat er volgend jaar drie kalveren zullen rondlopen. Voor de continuïteit is dan ook al gezorgd. Prima en dat allemaal dankzij jullie!!! Hebben de koeien namen? We hebben het erover gehad en er zijn wat namen uitgerold. De 1e is geworden Jacoba-SJEQ. Jacob, de nachtwaker, krijgt zo toch zijn plaatsje in de geschiedenis en de andere naam is een combinatie van voornamen. De 2e is een gesponsorde naam: Hendrika-Johanna. Deze koe is door twee heren persoonlijk ter plaatse betaald en bij ons gestald. De 3e heeft de erenaam Cato-Gretha gekregen. Een combinatie van mensen die ons zeer na staan. Over de 4e naam wordt nog gedacht.
Tijdens de terugreis naar Nederland, wat toch een goede negen uur vliegen is, had ik alle tijd om erover na te denken. Het was een heerlijke tijd en ik zal er nog heel vaak met een heel goed gevoel aan terug denken.
En dan sta je op een koud Schiphol. Het verschil van 25 graden wordt hier wel heel erg voelbaar. En dan meteen de drukte in. Dat Corrie me bij de uitgang stond op te wachten maakte echter alles goed. Op naar huis, op naar Vierlingsbeek. De eerste trein viel uit. Ik voelde me weer direct op de plaats. Toen we eenmaal zaten ging de telefoon. Henny, de dienstindeler wees me er even op dat mijn vakantie toch wel echt afgelopen was en gaf alvast de diensten door. ”Leuk”. In Nijmegen stond echter een ontvangstcomité gereed en met een omroepberichtje via de stationsomroep werd ik welkom geheten. Heel leuk en op dat moment werd het telefoontje natuurlijk ook duidelijk. Koffie, verhalen en met een goed gevoel gingen we verder. We hadden het meteen druk. Sanne studeerde af dus op naar Tilburg. En zo ging het de volgende dagen voort. Druk, druk, druk. Maar het is niet erg. De mensen zijn belangstellend en ik vind het leuk om te vertellen.
Er kwam ook nog een uitnodiging van Onderwijscentrum Zuid Gelderland. Met name de Werkenrode-school. Of ik tijdens hun kerstviering aanwezig zou willen zijn. Ze hebben daar voor het eerst een kerstmarkt georganiseerd en de opbrengst was voor ”mijn goed doel”. Toen ik op vrijdag 24 december daar stond en een cheque in ontvangst mocht nemen van 2100 euro was ik bijna sprakeloos. Toen bleek tijdens het woord van de organisatie dat het bedrag gegroeid was tot 2300 euro. Onvoorstelbaar. Als je nagaat wat je met zoveel geld daarginds kunt doen is dat fantastisch. We zullen er in overleg met Truus, Noud en natuurlijk Ton en Charles een heel mooie bestemming voor vinden. Hierover zullen we t.z.t. nog nader berichten. Het is in elk geval een heel goed teken dat de mensen, als ze zich kunnen vinden in een project, Afrika nog steeds een warm hart toedragen. En ze hebben het nodig. Nog vele jaren waarschijnlijk, maar er komt een tijd dat ook Afrika op eigen benen kan staan. Dan kunnen we alleen maar terugkijken en zeggen dat we er ons steentje aan hebben bijgedragen. Ik denk dat dit voor dit jaar voor menigeen een speciaal tintje aan de feestdagen heeft gegeven. Mij wel in elk geval.

Huub

P.S.
Er zal nog een slotbericht komen waarin ik nog zal pogen de vragen die open staan te beantwoorden. Mochten er nog vragen leven, stel ze dan nu. Dan gaan ze mee in dat bericht.