“Een groot Nationaal Park” Tasmanie

Op het moment dat jullie dit lezen zijn wij aan de laatste nacht van ons bezoek aan Tasmanie aan het genieten. Het zijn prachtige dagen geweest waarbij het wandelen in de Nationale Parken zo’n beetje voorop stond.
Hoe, echter eerst op Tasmanie te komen. Je hebt de mogelijkheid om het per ferry te doen. Event met auto. En er is de mogelijkheid om het vliegtuig te nemen.
Onze gedachten gingen eerst uit naar de boot. Auto mee en zo aan ons rondje te beginnen. Toch hebben we gekozen voor vliegen. Met “Virgin Blue” de Australische Ryanair. En net zoals in Europa komen er van allerhande kosten bij. Zo was onze koffer een paar kilo te zwaar. Extra betalen! Maar goed, uiteindelijk was het zoveel goedkoper en vooral sneller dan met de boot. Je wint er per slot van rekening ruim een dag mee.

Vanuit de lucht is Tasmanie verdeeld in een droog, dor gedeelte en een heel erg groen geheel. We zullen het gaan ontdekken als we beneden zijn. Daar staat de douane klaar. Drie maal vragen of men geen voedsel heeft meegenomen. De hond nog op de bagageband. Ze willen het wel zeker weten. Maar goed. We gaan de auto ophalen die we hebben gehuurd bij Budget en op weg. Eerst Hobart een kort bezoekje brengen. Per slot van rekening is er in het vliegtuig alleen een duur te betalen kopje koffie of broodje te verkrijgen. Dus op naar koffie en ontbijtje. Het weer is heerlijk en op een terrasje genieten we van het goede van de wereld. Verder gaat het via de Informatie. De VVV van Tasmanie. Het is een geweldig goed geregeld geheel, met veel informatie, aardige mensen, en vooral heel veel informatie die zij enthousiast mededelen. Ook als je een kamer zou willen reserveren kan dat via deze instelling. We hebben er heel veel plezier van gehad. Op naar Strahan. Het is een stadje aan de Westkust.

Daarheen is er een weg die precies verteld wat je in Tasmanie gaat zien. Veel wandelingen zijn er mogelijk op een paar minuten van de hoofdweg. Allemaal aangegeven met borden zodat je ze niet kan missen. Bij het eerst park waar we waren meteen een parkpas gekocht die voor heel Tasmanie geld. Zo kan je overal met een gerust hart de parken in en genieten zonder het idee te hebben dat ze je bij controle zullen “pakken”. Er staan nl behoorlijke boetes op. Ze zijn hier nogal wat commercieler dan in Australie.

Wat zie je vooral in de parken? Mooie vergezichten, heerlijke paden om te wandelen al dan niet “geplaveid” met hout dan wel ijzeren roosters. Soms is het allemaal iets te overgeorganiseerd, maar ze maken het wel voor hele groepen mogelijk dat ze er van kunnen genieten. Een beetje het idee zoals wij staan tegenover het asfalt in de Maasheggen dat er aangebracht is. Het verdiend niet de schoonheidsprijs , maar maakt het voor meerderen mogelijk om van de natuur te genieten. Maar......... we hebben wel de “Tasmaanse Duivel” gezien. Helaas was hij/zij ons te snel af zodat we deze niet hebben kunnen fotograferen.

Het is duidelijk dat Tasmanie leeft van het toerisme. Niettemin onderschat de hout handel/bewerking van het eiland niet. Er worden complete bossen zowel gekapt en ook weer aangelegd. Dit wordt via borden duidelijk gemaakt dat het productiebossen zijn!!

De plaatsen die je doorrijdt, zijn toeristenplaatsen. Veel oude panden en werkplaatsen. En de nodige eet/slaap gelegenheden. Zo hebben we gezeten in een motel waarbij je heerlijk uitkeek over het meer met op de achtergrond de bergen. Een plaatje. Onderweg ook op plaatsen gegeten waarbij je niet alleen de vingers van het eten aflikte, maar ook de plaatsen waar we zaten. Een oud Engels huis met alles erop en aan. Een prachtige Engelse tuin erbij. Het lag erg afgelegen waarbij verder weing te doen was. Maar........... mooi en......... te koop.
Zoals er veel huizen te koop staan. Of het de crisis is of dat men toch weer onder de mensen wil gaan wonen, wij weten het niet, maar het is voorstelbaar gezien de ruimte die men daar heeft en de stilte.

Zaterdagavond met de kont in de boter gevallen. Bij het hotel dat we binnenlopen in Launceston tegenover het stads park klinken de tonen van een groot orkest. Het blijkt dat het Tasmaanse Symphonie Orkest er een jaarlijkse uitvoering geeft. Prachtig weer, park stampvol en een sfeertje dat klonk als een klok. Geweldig om dat zo mee te pakken. Daags erna. Het stadje nog eens met een stadswandeling verkend en alweer een verrassing. In een kerk speelt een brass band. Ook maar even meegepikt en van genoten. Zo zie je maar weer. Op het juiste moment op de juiste plaats.
In eerste instantie dachten we dat Tasmanie alleen maar natuur te bieden had, maar het land van Abel Tasman, de Nederlander, ontdekker van wat nu Tasmanie heet, heeft duidelijk meer. We hebben prachtige galerieen gezien, vele boekenwinkels en mooie musea.

Ook Hobart, de hoofdstad, heeft veel te bieden op veler gebied. De stadswandeling die we daar maakten sprak boekdelen. Prachtig hoor! Wij hebben er van genoten. Tasmanie kan je best nogmaals bezoeken er er een week of drie doorbrengen zoveel verschillende gezichten heeft het.

De temperatuur is ook al wat minder, zo rond de 25 graden, dus we beginnen naar de Nederlandse temperatuur toe te werken. Alhoewel we heel graag de zon mee willen nemen.

Melbourne volgt nog 4 dagen en dan zit het erop. Jammer genoeg, maar aan alles komt een eind, al willen we daar nog even niet aan denken.

“See You”

Corrie en Huub