leven !?

Leven !?!?!?

Zo’n kop is natuurlijk een begin van niks. Leven. Toch is het hier iets waarbij je elke dag stil zou moeten staan. Waarom? Dat antwoord is wel eens wat moeilijk, maar ik probeer het toch. De vraag van Harry (die het goed had wat betreft die Argentijnse paarden waarvan ik de naam weer ben vergeten) over aids kan ik beantwoorden. Het leeft hier helemaal niet. Iedereen weet het, niemand praat erover. Als je op een gewone werkdag van Maji Ya Chai naar Arusha rijdt, kom je geregeld auto’s tegen die paars versierd zijn. Het is een stuk van een kleine 30 km en een stuk of 10 van die auto’s is heel normaal. Die gaan dus naar een begrafenis! Soms is het een pick-up met daarop een lijk en de familie eromheen. Het hoeft natuurlijk geen aidsdode te zijn, maar het zijn er wel heel veel om een “gewone” dood te sterven. Dus de vraag van Harry kan ik ietwat wrang beantwoorden: “het gaat goed met de aids”. Het virus waart rond en zaait dood en verderf. Ook wij horen in een redelijk afgelegen buurt geregeld het geweeklaag. “Alweer een dode”. Zeggen ze hier dan.
Als je het er met de werkers wel eens over hebt, zeggen ze zonder uitzondering dat het alleen bij de anderen is! Ik weet het niet en hoef er ook niet achter te komen hoe het rondgrijpt. Zeker is dat er twee generaties Afrikanen in het algemeen wegvallen en dat van degenen die overblijven een groot gedeelte naar het buitenland wil gaan. Studeren, werken enz. enz. Bijna 80% van deze groep blijft ook in het buitenland hangen. De meesten hebben geen geld om terug te keren naar hun thuisland en sommigen vinden, gelukkig, een goede baan. Het gevolg is dat Afrika een bevolkingsleegte krijgt waar we voor moeten vrezen. Een schitterend continent gaat naar de knoppen. Of “wij” dat kunnen redden door hier te komen? Ik weet het niet. Niets doen kan altijd nog. Ik geniet van Afrika met zijn kleurige mensen. Zijn landschappen die varieëren van oerwoudgroen tot woestijngeel en alles wat er tussen zit. Een prachtig continent met vele prachtige mensen die een eenvoud, sierlijkheid en trots uitstralen waarbij “wij Europeanen” maar boeren zijn. Ondanks de rokerige, overvolle, vieze, stinkende steden, de bedelende kinderen, de altijd aanwezige hoertjes, het steeds weer moeten afdingen, de rook die overal je neusgaten binnenkomt en de sjacherijnige gezichten die er ook tussen lopen. En ondanks de aids!!!
zijn er nog leuke dingen te melden. Ik weet zeker van wel. Wat is er nl. gebeurd. We zijn begonnen aan de uitbreiding van de stal. Een aanbouw voor geiten komt erbij. Er kwam op 5 december een heel mooi sinterklaascadeautje binnen van mijn collega-spoormensen. Heerlijk. Hierdoor kon dit er nog wel bij en hopen we voor mijn vertrek ook dit voltooid te hebben. De geitenstal dus. De geit is in Afrika een van de gemakkelijkste huisdieren. Op dit moment loopt er een actie vanuit Nederland om gezinnen in Afrika die een aidspatiënt in huis hebben een geit cadeau te geven. De intentie is dat de melk natuurlijk goed is voor iedereen, maar dat die ook een extra weerstand geeft aan aidspatiënten. Daarbij komt dan dat als de geiten jongen krijgen die weer moeten worden doorgegeven of voor een afgesproken prijs worden doorverkocht aan anderen. Zo hoopt men een kettingreactie teweeg te kunnen brengen. Wij hebben, zover wij weten, geen aidspatiënten rondlopen, maar willen toch wel geiten gaan houden. De geit is gemakkelijk, kan grazen en de “plot” (het stuk grond dat je bezit) mede schoonhouden. Daarbij kun je ze veel groenteafval voeren. Dus een soort van “opruimer” is het wel. En dat dankzij jullie. We hebben nu een koeienstal, alvast 1 koe en er komt er minimaal 1 bij. Dadelijk een geitenstal met geiten. (Die zijn niet zo kostbaar) en we hebben twee honden om de boel mee te bewaken. Ook belangrijk natuurlijk. Luitjes nog een paar dagen en het is gebeurd. Het afscheid nadert en begint al een beetje pijn te doen. Maar als ik zie wat hier gebeurd is dan denk ik nu al met weemoed terug.

Kwaheri warafiki
Huubå