Voor de spoorjongens

Een “special” voor de spoorjongens en meiden.

Het moet er dan toch even van komen. Als spoorman heb ik toch verantwoordelijkheid naar mijn collega’s toe.
Het spoor in Tanzania:
A) Er is in Tanzania heel veel spoor.
B) Er zijn echter maar twee echte spoorlijnen.
C) Ik heb nog niet in een trein gezeten.
D) En “hoera” ik heb van een afstand een (goederen)treintje zien rijden.

Dat zijn de feiten. Nu het een en ander verklaren natuurlijk.
Punt A) is gemakkelijk te verklaren. Er zijn vooral in het noorden van Tanzania heel veel fabrieksspoorlijntjes. Smalspoor. Dit is voor de sisalteelt. De sisal wordt gebruikt voor o.a. touw waarvan weer juten zakken worden gemaakt. Veel van dat spoor ligt er desolaat bij. De teelt is nl. helemaal op z’n gat komen liggen door de nieuwe materialen zoals nylon en de latere kunststoffen. Nu is er een opleving van de sisalteelt doordat men een heel fijne draad heeft ontwikkeld waarvan men ook kleding kan maken. Er is dus weer hoop dat het goed komt. Dan gaan die spoortjes vanzelf mee.
Het jammere van punt B) is dat ik in het verkeerde gebied zit. Het noorden van Tanzania heeft slechts één treinverbinding en wel van Moschi naar Dar es Salaam. Dat is echter een goederenspoorlijn die, als het meezit, eenmaal per week rijdt. De echte spoorlijnen lopen van Dar, de kust, naar het binnenland. Een lijn gaat via de hoofdstad Dodoma naar Tabora en splitst zich dan voor vervolg naar Mwanza in het uiterste noordwesten en naar Kigoma. De andere hoofdlijn gaat van Mbeya in het zuidwesten en naar Zambia, Zimbabwe en Zuid-Afrika. Er worden overigens wel steeds richttijden gegeven over de verwachte reisduur. Een teken aan de wand. Uit het voorgaande is punt C) dan ook wel te verklaren denk ik. Heel jammer vind ik het zelf. Ik heb ook met de gedachte gespeeld om vanuit Dar met de trein naar Dodoma te gaan, maar het kwam allemaal heel slecht uit. Dan moest je overigens nog vanuit Dodoma met de bus naar Arusha en was je weer een dag extra kwijt.
Punt D) was puur toeval. De dag dat we de kist van Ton gingen ophalen sliepen we in een huis dat in de haven lag. Het enige treintje dat ik heb zien rijden was, volgens de gegevens die ik kreeg, van Chinees fabrikaat en voldoet hier goed. Goed is een ander woord voor “hij is minder vaak kapot”.
Zo zie je maar, een beregroot land en een infrastructuur die helemaal niets voorstelt. Wat is het vervoer in Tanzania dan? De bus en de vrachtauto. Bussen die rijden als gekken, vrachtauto’s die rijden als slakken. En voor 98% is het Scania wat de klok slaat. De naam “Scania expres” voor een gerenommeerde busmaatschappij spreekt wat dat betreft boekdelen. Vrachtauto’s en bussen zijn hier met 10 à 15 jaar nog jong!!! Gevolg: op veel plaatsen langs de weg wordt gesleuteld. Vaak levensgevaarlijk. Een paar takken op de weg als afbakening en in het donker geen enkel lichtje te bekennen. Onvoorstelbaar. Er zijn vrachtwagens die zo dagen lang staan waarvan de hele motor uitelkaar op de weg ligt. Het zijn waarschijnlijk wel prima monteurs. Ze tellen stukken en ze zitten niet voor niets met een man of drie vier in een auto. Soms denk ik in de stijl van vliegtuigen. Een piloot, een boordwerktuigkundige, een landingmeester en een echte monteur. Voor de personenauto’s geldt dat Toyota met om en nabij de 90% hier het beste vertegenwoordigd is. En....... 99,9% vierwielaangedreven auto’s. Ga slechts een meter van de main-road af en dan heb je die ook wel nodig. Er rijden chauffeurs tussen die denken dat de duivel ze op de hielen zit. Schandalig, maar goed, ieder rijdt op zijn of haar manier. Alleen voor de wandelende medemens is het af en toe niet te harden i.v.m. de stof. Maar ja, het zijn meestal de mzungoe’s die zo rijden. Ze hebben nog veel te leren als “gast” in dit land. Tot zover het openbaar en eigen vervoer. Doe in elk geval voorzichtig in Nederland. Maar dat zal voor mijn collega’s niet zo moeilijk zijn. Ik heb nog steeds het volste vertrouwen in “onze” mensen.

Kwaherini warafiki (Gegroet vrienden)
Huub