Moord en diefstal

Moord en diefstal !!!

Ja. Ze is gestolen. We hadden ze net een paar dagen en iedereen was laaiend enthousiast, en nu, gestolen. Als wij het over ”ze” hebben dan hebben we het over onze koe. Dat heel lieve beest dat zo mooi op de foto stond en staat. Dat je met die trouwe ogen aankijkt, dat we net hebben laten dekken. Ja die koe. Maandagmorgen. Ik word wakker van een hoop kabaal aan de deur van het stafhuis. Het enige dat ik versta, is ngombe. Dan weet ik dat er iets aan de hand is met de koe. Met ”onze” koe. Het duurt dan ook niet lang of ook ik sta buiten. Dan wordt het me langzamerhand duidelijk. De koe is weg. We hadden ze de avond ervoor extra goed vastgezet omdat ze nog wel eens van die wilde buien had en we daar rekening mee moesten houden. En toch... weg. Iedereen gaat meteen op zoek. We gaan van het goede uit en denken dat ze ondanks alles misschien het touw heeft stukgekregen of wat dan ook. Het is eigenlijk tegen beter weten in dat we dit denken. Ons onderbuikgevoel zegt heel iets anders. Ook de ijzeren pin waarmee ze vaststond is weg. De jongens gaan spoorzoekend achter haar aan tot het spoor bij de grote weg ophoudt. Charles gaat met enkele jongens in de auto op zoek in de dorpjes eromheen en komt als een geslagen hond terug. Ook hij heeft geen resultaat geboekt. Noud is die dag, met Pieter en Olga die bij hem op bezoek zijn, weg naar Rombo. Die twee hebben plannen om daar het een en ander te gaan begeleiden in de medische sector. Pieter is kinderarts en vervroegd met pensioen en Olga kan als sociaal werkster hier zeker het een en ander doen. Ze spreken overigens de taal vloeiend, omdat ze goed 20 jaar terug ook al enkele jaren in Tanzania hebben doorgebracht. Dit was toen in het kader van uitzendwerk via het ministerie van ontwikkelingssamenwerking. Maar goed, hiermee krijgen we onze koe niet terug.
Dan gaat er een ander lichtje branden. Eergisteren is een van de honden van Ton (Blacky) ’s morgens dood in zijn hok gevonden. We hadden twee jonge pups en een was een veelvraat en de ander moest het doen met wat er overbleef. Laat nou de, in onze ogen, grootste en sterkste zomaar doodgaan of... was het moord met voorbedachten rade, omdat die steeds als hij iets vreemds hoorde aan het blaffen ging? Langzamerhand vallen de stukjes op de plaats. Sectie verrichten laat je hier a) niet doen en b) is dat niet meer mogelijk omdat we hem meteen onder de tanganica-boiler hebben gecremeerd. (Hebben we er allemaal nog iets aan gehad!) We maken nog een plan de campagne en als Noud thuis is, maakt hij geplastificeerde foto’s die we overal ophangen. Er wordt nog naar een markt gegaan waar koeien voor de slacht naar Dar worden getransporteerd, hier en daar wordt bij bekenden en kenners nog eens nagevraagd en... Jacob de night-watcher wordt meegenomen naar het politiebureau. Hij wordt medeverantwoordelijk gehouden voor het weghalen van de koe. Bij de politie, en niet alleen daar maar bij iedereen, is dit een zaak die hoog wordt opgenomen. De prijs van een koe vertegenwoordigt hier voor velen bijna een jaarsalaris. Kun je nagaan!!! Jacob is inmiddels voor de rechter verschenen en op de drie keer gestelde vraag of hij de koe had meegenomen en waarop hij slechts met ja of nee moest antwoorden zei hij volmondig ja. Dit volgens Charles die hierbij aanwezig was. Resultaat. Hij moet in elk geval al zitten tot 1 december. Het eten wordt hem gebracht door zijn vrouw die natuurlijk in alle staten is. Maar ook dit is T.I.T. Maar of we er allemaal iets mee opschieten? De koe is weg is en ik heb weinig hoop dat we die nog terugzien. We blijven echter zoeken en de hele buurt doet hieraan mee.
Het is alleen balen. Op het einde van de week is de stal af en hebben we nog geen koe. We hebben wel een andere op het oog en waarschijnlijk zal dat ook wel doorgaan, maar toch. Zo’n mooie als we gehad hebben, krijgen we waarschijnlijk niet meer terug. Maar... de tijd zal het leren. We blijven het beste in de mens hier zien ook al valt het niet altijd mee.
Kwaheri warafiki,
Huub