Dagbesteding

Jambo warafiki

In Nederland gaat het leven weer helemaal z’n gangetje, nemen we aan. Hazes maakt geen hazenslaapjes meer hebben we begrepen en de aandelen Heineken zijn gekelderd. Het zij zo. Alle stakingen voorbij? (misschien zelfs bij het spoor?) We hebben er af en toe iets van doorgekregen via de wereldomroep maar het gaat vaak gepaard met veel gekraak en gekreun. Ik kan echter niet zeggen dat ik het allemaal mis.
Misschien vraagt iemand zich wel eens af hoe mijn (doorsnee)dag eruit ziet. (En ook al vraagt niemand het zich af, ik vertel het toch!)

06.00 uur: De night–watchman klopt bij BabaNelly op het raam. Meestal lig ik dan al een beetje te soezen en hoor hem over het grind langslopen. Nog even omdraaien en een kwartiertje later maak ik de ogen maar eens voorzichtig open. Het eerste wat ik vooral de eerste dagen dacht is “Wat is hier gebeurd?” Ik kijk tegen een leuke tent aan en dat is dan mijn muskietennet. Inderdaad, dat hebben we hier wel nodig. Ik ruim het op door er een grote knoop in te leggen en netjes op te rollen. Speciale techniek die het opruimen leuk houdt.
06.30 uur: Opstaan, tandenpoetsen, scheren (inderdaad, ik laat geen baard staan als een geitenwollen-sokken-vrijwilliger), wassen en klaar om de kamer op te ruimen.
06.45 uur: Meestal is het nog lekker fris rond deze tijd en neem ik een heerlijke kop chai en ga er mee buiten op het terras zitten. Clement, de day-watchman komt een lege fles ophalen die elke morgen met verse maziwa wordt gevuld door de buren, die in ruil hiervoor gas mogen komen maaien dat ze gebruiken voor hun koeien (2 stuks). Rond die tijd komt Ton, die zijn eigen badkamer heeft, er ook even bijzitten met een kop heel zoete chai met maziwa. Charles heeft dan mijn plaats in de badkamer ingenomen.
07.20 uur: Als Ton geen zin of tijd heeft, i.v.m het uitlaten van zijn mbwa, maak ik de containers met gereedschap in de werkplaatsen open en maak de nachtlamp bij de lokalen uit.
07.30 uur: De dagwerkers, die voor de poort hebben staan wachten tot het tijd is, komen binnen. Ton zet iedereen aan het werk. Als het het nodig is, geef ik ze nog de nodige gereedschappen en iedereen kan aan de gang. Ik ga van hot naar her, bied hier en daar een helpende hand, ga met deze of gene iets doen, b.v. waterleidingen leggen, draaddraaien enz. of verven. Het gastenhuis moet van binnen en buiten een keer of drie geschilderd worden met waterverf. En af en toe ga ik eens kijken hoe Sjabanie de jongens les geeft. Afgelopen week waren ze soms aan het zingen.
09.00 uur: Eten. Meestal 2 sneetjes witbrood met jam met een ei, of pindakaas met een ei, of honing met een ei. Als er geen eieren zijn (wat nog wel eens voorkomt), blijft het bij die twee sneetjes brood. Daarbij kop chai of kahawa alnaargelang de bediening. Blanca meestal chai, Mama Rosie meestal kahawa.
09.30 uur: Rond deze tijd komen de jongens ook bij het “werkvolk”. Ze worden ingedeeld naargelang de behoefte. Keukenhulp, timmerman, metselaar, schilder en tuinman.
Als je dan in de buurt staat en je hoort dat Mazawe (de metselaar) Samuel op deze manier een meetband uitlegt: ”Dit is vijftig, hier zestig en die twee erbij dan moet je daar het betonijzer doorknippen,” dan sta je toch weer even versteld over het niveau. Het is heel leuk zoals hij ermee omgaat.
12.00 uur: Eten. Dat kan vanalles zijn. Rijst of ugali, bijna altijd groente erbij en wat al niet meer. Ik eet het met smaak op. Dan... rust in de tent. Alles en iedereen gaat plat. Iets waar ik nog steeds niet aan gewend ben. Ik ga meestal maar lezen (momenteel een boek van Paul Theroux “Dark star safari” een reis van Caïro naar Kaapstad. Een must voor Afrika-gangers. Vanmiddag heb ik enkele, hoop ik, mooie foto’s genomen van de mount Meru en de Kilimanjaro die voor het eerst in de laatste drie weken echt helemaal “open “ was. Prachtig, die eeuwige sneeuw en dat midden in Afrika.
13.30 uur: Alles komt weer ”pole pole” op gang. Het gaat door tot 17.00 uur. Ik vervul weer de rang van manusje van alles. Als Ton weg is, neem ik meestal de honneurs waar en dat gaat me redelijk af. Ik heb het idee dat ze mij, ook al ben ik mzungu, wel accepteren.
17.00 uur: Alles opgeruimd en iedereen naar huis. Met z’n tweeën en soms drieën drinken we een kop chai of kahawa op het terras. Heerlijk met uitzicht op de Kilimanjaro (vandaag.) Genieten is het toverwoord.
18.30 uur: Naar binnen. De muggen komen aanzetten. Ramen sluiten, deuren dicht. Wat lezen en het dagboekje bijwerken.
20.30 uur: Eten wat de pot schaft. Over het algemeen heerlijk. We hebben geen klagen over het eten en we genieten van dit moment van de dag met veel kletsen, als Charles erbij is, gaat alles in het Engels, ook al komt hij met z’n Nederlands steeds verder. Er wordt veel gelachen.
21.00 uur: Meestal neem ik een heerlijk bad of douche. We hebben gloeiend heet water van de “Tanganiaka boiler” (een ton die buiten warm gestookt wordt) en het is een van de weinige momenten dat ik de tijd voor mij alleen heb. Kan hier heerlijk van genieten en het bad is ook hard nodig als je de hele dag in het stof loopt.
22.00 uur: Tegen die tijd klinkt het “lala salama”. Tanden poetsen muskietennet laten zakken nog even lezen en dan is het na een uurtje al snel, “oogjes dicht en snaveltjes toe”. Weer een heerlijke dag in mooi Tanzania voorbij.
Voorlopig blijf ik genieten. Vandaag 35 graden, geen wolkje aan de lucht en tussen de middag heerlijk in de schaduw. Wie doet je wat. Ik zou wel een trein willen rijden, maar ja, je kunt nou eenmaal niet alles hebben natuurlijk!!!

Kwaherini warafiki