De "Meru".

Vandaag gaat het beginnen. Het is een karwei waar we eigenlijk niet zo tegen op zien.
We hebben de Kilimanjaro in 2005 gehad, dus wie kan ons wat maken. s'Morgens worden we opgehaald door de organisatie die ons zal begeleiden. Alles mee en we rijden Arusha park in. Men noemt het wel eens als "de kleine krater". Het is een klein park met toch ook wat aan wild . Zo zien we de giraffen, buffels, gnoe's, en natuurlijk zebra's.
Toch hebben we er minder oog voor. We zijn allemaal bezig met onze eigen gedachten. De een wat stiller als anders de ander weer iets drukker dan anders.
De gate. Hier gaan we ons aanmelden en lopen in ganzepas naar het loket waar we ons moeten inschrijven.
Dan gaat er een lichte rilling door mij heen. Een stem achter me roep keihard "mister Hjoep". Hier, op een plaats waar ik niemand ken roept iemand opeens mijn naam. Dan alsof er een klein wondertje gebeurd, komt er een jongeman op me af. Ik herken hem meteen. Lucas. Een van de jongens die ik op het project heb leren kennen en daar ineens in levende lijve voor me staat. De begroeting is allerhartelijkst. We omhelzen elkaar en willen alletwee tegelijk iets vertellen. Wat is dit een mooi moment. Als hij dan even later als we tot bedaren zijn gekomen ook nog meld dat Ronaldo ook hier rondloopt, is mijn "klim" nu al geslaagd. Twee jongens waarvan ik heb gezien hoe ze binnen kwamen en die zo goed als analfabeet waren praten hier, beter Engels als menigeen. Ze zijn mannen van de werld geworden. Mooie mannen, sterke mannen maar dat brengt hun huidige vak met zich mee. Porter. De spullen naar boven brengen en daarbij is Lucas ook nog kok. We zullen elkaar weer terugzien op de foundersday de maandag na de klim. Ik zie er naar uit!!!!!!!

We gaan vertrekken. De eerste dag is zo moeilijk niet. Lekker rustig een uurtje of 3.5 lopen. Het gaat wel omhoog, maar de route is prachtig. Door graslanden lichtelijk omhoog. Tot we uiteindelijk het bos inlopen en met een laatste blik afscheid nemen van ons beginpunt.
Rond een uurtje of 6 aan tafel waar we lekker genieten van goede maaltijd. We delen de kamer met Peter en Anita en Rein slaapt met Hanke, Caroline en Diny op de andere kamer. Het is niet overvol eerder gezellig druk.
s'Morgens op tijd weer op pad. We gaan na een lekker ontbijtje op pad voor een wandeling naar de voet van de kleine Meru. Deze lopen we na de middag nog even omhoog om alvast een beetje aan de hoogte te wennen.
Het gaat allemaal prima en we zien de "grote" berg dan ook zonder vrees tegemoet.
s'Nachts op pad. )m 01.30 uur vertrekken we voor de tocht naar boven en dat gaat allerzins redelijk. In het donker klimt het gemakkelijk. Je volgt en het tempo ligt niet hoog. Tegen een uur of zeven zijn we op de rand van de berg en zien we een prachtige "sunrice" Het is genieten geblazen. Koud en af en toe een straffe wind maar daar zijn we op gekleed.
Door naar de top gaat steeds moeilijker worden. Het wordt klauteren van steen naar steen. Steiler en vooral gaat het een technische klim worden zoals Diny het zo mooi zegt. Toch redden we het allemaal. De een iets makkelijker als de ander, maar wel met z'n achten op de top. Een prestatie van formaat. En dit allemaal met het oog op de sponsering voor de "communiti hal" op het Watoto project.
De weg terug is moeilijk. Zeker nu je ziet hoe moeilijk het is geweest vannacht. Om 12.00 uur zijn we allemaal beneden en kunnen we uitrusten en eten. We hebben het nodig. Dan weer op pad. De laatste kilometers naar de gate. Zwaar maar we hebben het gered. We hadden overigens geen keus. Het moest "gewoon " gebeuren!!!!!

Beneden de gids betalen, de auto in en op naar Noud en Truus die ons met een feestje verwelkomen, trots als ze zijn op de geleverde prestatie van hun gasten.
Wij naar ons onderkomen en blij dat we in bed liggen. Na ruim 18 uur in touw geweest te zijn waren we wel aan een lekkere douche en een heerlijk bedje toe.
De volgende dag lekker blijven liggen en pole pole. Heerlijk bijkomen van alle inspanningen.

Wordt vervolgd. Karibu warafiki.