Eindelijk weer one line.

Jambo allemaal
Na de relatieve rust die ik hier heb ben ik blij dat de rust thuis is weergekeerd. Het bericht dat Corrie in het ziekenhuis lag en een acute blindedarm ontsteking had, deed de gemoedstoestand bij mij geen goed. Iedereen leefde overigens volop mee en nu alles achter de rug is kunnen we doorgaan waar we mee bezig waren.
Het valt niet mee om geregeld iets te zenden. Ben nu een halfuur bezig en eindelijk gaat het gebeuren. Hier is alles o.k. We hebben de afgelopen week het nodige kunnen doen en ik heb het idee dat ik me redelijk nuttig heb kunnen maken. Er wordt hard gewerkt en ik krijg in de gaten dat het ook niet altijd meevalt in de hitte. De rust is hier tussen de middag wel nodig.Ondertussen ben ik met Charles en Mama Ollo die hier in de staf zitten, ook nog hier en daar naar andere projecten geweest en gezien wat er mogelijk is met, vooral buitenlands, geld. Heerlijk om de mensen er met enthousiase aan te zien werken. Ook meer Nederlandse projecten zijn hier gestart of lopen al een poos. Voor wat ons project betreft, zijn er afgelopen week weer 5 jongens bij gekomen. Het is wennen voor hen. Met name de regelmaat die er van hen gewenst wordt, het drie maal per dag eten dat ze niet gewend zijn en het volgen van de lessen die 's morgens gegeven worden door twee onderwijzers (die hun best doen). Deze week staat er weer van alles op het programma en ik zal me niet vervelen. Een van de vragen die menigeen stelt, is hoe "we" aan de jongens komen. Deze worden vanuit andere centra geselecteerd en moeten daar weg omdat ze daar te oud worden om goed te kunnen functioneren. Ze hebben vaak al een hele lijdensweg achter zich. Hier in Tanzania is het bijna standaard dat de vrouwen in de steek worden gelaten door hun man die daarbij dan niets regelt voor de kinderen. Ja, ze mag ze houden. Zonder inkomen, zonder betaling van wat dan ook. Gevolg: moeders moet gaan werken en heeft helemaal geen keus. Kinderen lopen op straat en de gevolgen zijn voorspelbaar. Vooral in de grote steden is er dan een korte weg naar criminaliteit, lijm snuiven en stelen. Hopeloze zaak. De bedoeling is dat als ze binnen het centrum komen ze een reglement tekenen van 10 gouden regels. Gewoon gedragsregels maar die hebben ze heel hard nodig.
In het begin is iedereen dolenthousiast en wil men wel. Als echter de regelmaat " te regelmatig " wordt, gaat het er wel eens heftig aan toe. Het zij zo en het is een proces. Ik hoop binnenkort weer iets te kunnen schrijven.
Jambo luitjes en blijf braaf. Huub