"Falls" -- vals

Hallo allemaal.

Misschien een vreemde titel, maar daar komen we nog op terug. Eerst ons afscheid in Gabarone.
ZOals beloofd zouden we nog vragen waarom David ons nou eruit had gepikt om te helpen?
Wij pasten inderdaad niet op die plaats die hij in gedachten had. Daarom wilde hij ons goed en zeker weg hebben uit Botswana. Nadat Moffit zijn chauffeur ons had weggebracht en wij onze middag goed doorkwamen in een klein maar niet ongezellig centrum stond om precies 17.00 uur David zelf met de auto klaar om ons op te pikken. Eerst naar de bus om in te checken. Daarna hadden we nog bijna twee uur over.
Eerst moest zijn dochter weggebracht worden en daarna hedden we nog tijd voor een laatste avond maal.
Hij wist wel een plaats. Een Portugees restaurant waar we een heerlijke vis schotel hadden in een prachtige eettuin. Bij een temp van om en nabij de 27 graden was het heerlijk toeven. Dat we uiteindelijk 5 min voor vertrek van de bus aankwamen kon de pret niet drukken. Als vreemdelingen elkaar ontmoet, als vrienden uit elkaar gegaan. We hebben beloofd via de mail contact te houden.
Dan die bus in. Klokslag 20.30 uur vertrek. En we zouden tot 10.00 uur de volgende dag op weg zijn. Natuurlijk de muziek aan. Bwana hier, Bwana daar. Allemaal Christelijk (niet vervelend) maar wel kei en kei hard en dat ook s'nachts. Ook de chauffeur zal wakker hebben willen blijven!!!
We hebben verder een goede reis gehad en best wel genoten onderweg. s'Morgens nog een olifant en wat apen langs de weg gezien.
Wat wel even spannend was de oversteek van de Zambezi rivier. Dit was tevens de grens tussen Botswana en Zambia. Op een gammel pontje zoals dat vroeger in Katwijk lag maar dan helemaal versleten en dan dikke vrachtwagens en die grote bus erop. Wij, het voetvolk kon nog net langs de zijkanten plaatsnemen en zodoende hadden we wel een prachtige kijk op alles wat er gebeurde.
Dan aan de overkant. We moesten toch een visum hebben. Ik had niet goed gekeken, dus een probleem. Iedereen heeft daar voldoende geld bij zich zowel dollars als Pula's maar wij, simpel, denken dat alles met de beroemde kaart te betalen is. Helaas dus. Uiteindelijk hebben we een (Servische ) busgenoot getroffen die bereid was om ons 100 dollar te lenen. Opgelucht konden we alsnog instappen. Zij (de douane ) deed er niet moeilijk over. Anders maar terug naar Botswana en daar geld scooren en dan gewoon terug komen!!!!.
Op het moment dat we weer aan het rijden waren kreeg Corrie echter ineens het idee dat we nog ergens een enveloppe hadden zitten waar nog wat sponsorgeld in zat. Dus we konden gelukkig meteen de schuld weer aflossen!!!
Livingstone. ER is een beroemde uitspraak van het moment dat Livingstone gevonden werd. Wie hem weet mag het schrijven! Wij kwamen aan en zien een stadje. Niet al te groot en in z'n geheel op de watervallen afgestemd. Wat is er over te vertellen. Natuurlijk meteen met een busje naar de watervallen. Snikheet om en nabij de 40 graden en wat treffen we aan? Eigenlijk maar een halve waterval. We zijn in de verkeerde tijd. Iedereen weet te vertellen dat maart april er grote stromen zijn na de regens. Nu was er alleen aan de Zimbabwaane kant een grote waterval en de rest stond helemaal droog. Een tegenvaller zogezegd. Dus " vals" . We hebben daar dan ook besloten om geen vlucht te maken boven de watervallen omdat er ook volgens de mensen daar niet in verhouding zou zijn naar hetgeen je betaald. (Conclusie, we moeten in maart terug!!!)
Daar het hotel ook niet je dat was hebben we s'avond besloten om al op tijd naarLusaka te gaan om daar onze reis naar Dar es salaam te regelen. Wederom met de bus. Als we dan geld willen pinnen om de bus te betalen blijkt dat Visa en Barclays hier het monopoly hebben in dit gedeelte van Afrika. En zeker als je in het weekend geld wil opnemen sta je zomaar een uur of anderhalf in de rij. Of ze zijn gesloten. WE troffen nog een Nederlands stel dat ook alleen maar een Mastercart bij zich had en ook zij hadden problemen om aan geld te komen.
Uiteindelijk zijn we op zondagmorgen in de bus gestapt (die bussen is overigens prima geregeld) en zitten we nu twee dagen in Lusaka waar we morgen kunnen vertrekken naar Kapiri Moschie drie uur met de bus en dan de trein in. Een rit van naar men zegt 36 uur. We zullen het jullie devolgende keer weten te vertellen. We zitten nu in een net hotel alhoewel ook hier is te merken dat Zambia niet mee gaat in de vaart der volkeren. Ze volgen heel langzaam en op gepaste afstand van o.a. Botswana. Zuid-Afrika is daarintegen een echt vakantie land.

Groetjes Corrie en huub