Niet altijd mooi weer!!

Hallo allemaal.

Even een kleine update.

Wij hebben jullie verlaten in de wetenschap dat we nog het e.e.a zouden gaan zien.

Vrijdag 15 jan. Heerlijke dag om te beginnen. Het zonnetje brand al weer lekker en we genieten dan ook vollop van dit weer. Pet op en Corrie heeft inmiddels een mooie fleurige hoed gekocht die haar geweldig staat.
We gaan naar Wilsons Promontory NP. Het is het zuidelijkste puntje van Australie. Het is een prachtige rit ernaar toe. Heerlijk relaxt. Niet te veel verkeer op de weg en in een goede drie uur rijden we er naar toe. Onderweg nog even geluncht in een van die typische dorpjes. Een grote weg, alle winkels aan die ene weg. De mensen willen je allemaal helpen. Ze vragen, als ze je zien aarzelen met een boek in de hand, meteen of je de weg wil weten en geven raad welke route “in hun ogen “ het mooiste is.

Het park is een mengeling van veel groen, wandelpaden, dikke rotsen waarvandaan je dan weer een prachtig uitzicht op, aan de ene kant de voor een deel zich van een bosbrand herstellenden bossen en aan de andere kant zicht op “Basse Strait” een kleine doorgang tussen wat eilandjes en het vaste land.

We lopen er de “Lilly Pilly Gully Nature Walk”. Een wandeling van een paar uur die genoemd is naar een boom uit een ver verleden en in de oerbossen nog voorkomt. Je ziet er ook het mooie meanderen van de Tidal River waar volop gezwommen en geroeid wordt.

Dan is het tijd om naar Philip Island te gaan. Het fenomeen van de kleinste pinguings op aande die er bij het ondergaan van de zon met honderden aan land komen op zoek naar hun plekje in de duinen. Echter, ook daar moet je kaartje voor kopen. Philip Island is de derde grote attractie van Australie dus niet geheel onbegrijpelijk. We besluiten dan ook in Wonthaggi, een dorpje in de buurt 2 nachten te boeken in een motel omdat de “Pinguing parade” pas tegen een uur of 10 uin de avond is afgelopen. In Wonthaggie komen we er ook achter dat we, altans in de staat Victoria, in de bibliotheken, hier gevestigd in een schitterend oud pand, gratis op internet kunnen. Mooi meegenomen dus.

Zaterdag 16 jan.Op tijd op pad. Kaartje kopen bij de VVV en daarna willen we het eiland verkennen. 09.00 uur zij we bij de VVV nadat we een prachtige scenic route hebben gereden met prachtige uitzichten op het heuvelachtige landschap van de Bass Coast zoals het gebied in totaliteit heet.
Dan een geweldige tegenvaller. Ons fototoestelletje begeeft het en zonder kan/willen we niet. Dat neemt een behoorlijke tijd in beslag omdat op het eiland zelf de keuze wel heel beperkt is. Terug naar Wonthaggi waar een behoorlijk winkel is en een andere camera gekocht.
Hebben echter na de middag nog langs de kust gewandeld waar het rotsachtige zich afwisseld met het mooie strand waar het druk is. De Australiers hebben nl nog vakantie deze maand en dat is te merken aan alle drukte.
Even tussendoor lekker dineren en dan op naar de pinguins. Dat was de hoofdreden. We werden verzocht om ruim op tijd aanwezig te zijn. D.w.z bijna 2 uur voordat het schouwspel zich in gang zet. Op een tribune zitten we met we schatten zo een kleine 1000 mensen. Allemaal goed ingepakt omdat het s’avonds toch geweldig afkoelt. De avond valt en de ranger vertelt zijn verhaal. Inmiddels hoor je vele talen gesproken worden en zijn er busladingen vol afgeleverd bij het strand. De lampen gaan aan en even later zien we die kleine waggelende rechtoplopende beestjes tevoorschijn komen. Mooi gezicht en iedereen reageert dan ook met de oooh’s en aaaah’s. Na een goed half uur is het hele schouwspel achter de rug. Op naar de koffie en dan naar ons motel.

Zondag 17 jan. Op naar Lakes Entrance. Een watersportgebied dat een goede 300 km verderop naar het oosten ligt. Maar eerst maar eens wakker worden en opstaan. Dat is niet gemakkelijk. Het regent pijpenstelen. Na een goed uur als het wat begint te drogen pakken we in en gaan we op weg. Wij ontbijten deze keer eens uitgebreid. Dat doen we dan door voor een persoon te bestellen en daar twee borden bij te vragen. Daar hebben wij nl meer dan genoeg aan. Het eten heeft hier toch meer de Amerikaanse inslag van vooral groot en veel.
Men doet er ook niet moeilijk over om het zo te serveren en we krijgen ook nog een alternatieve route uitgelegd die door een soort van oerbos loopt. Die gaan we natuurlijk wel rijden en we worden verrast door de oude bomen en geweldige struiken die we er zien. Komen 2 uur lang geen kip tegen. Wel mooie rode vogels die alleen in deze streek voor schijnen te komen.

Op ons gemakje naar Lakes Entrance en daar zien we wel hoe het verder gaat. Dit was weer een dag die ze ons niet meer afpakken.

De eerste kangaroos hebben we inmidels ook gespot. Toch leuk!!!

Groetjes Corrie en huub